«Χιονισμένα μονοπάτια» - Μαρία Τουλ

Χαίρομαι που στο τρέχον παζάρι βιβλίου, ανάμεσα σε μπόλικο Κάφκα, Στάινμπεκ, Καβάφη, και Ρώσους κλασικούς, ανακάλυψα και αυτήν τη συλλογή διηγημάτων.

εκδ. Μιχάλη Σιδέρη (2007)

σελ. 143

Οκτώ ιστορίες ψυχικά βασανισμένων ανθρώπων, που, υπό το βάρος της ψυχικής τους αδυναμίας, αγωνίζονται να σταθούν στα πόδια τους, άλλοτε με τα επιθυμητά αποτελέσματα και άλλοτε όχι.

Τα οκτώ αυτά σύντομα διηγήματα κινούνται γύρω από τον άξονα της ψυχικής υγείας (ή καλύτερα η έλλειψη αυτής) και τον αντίκτυπο που αυτή έχει στη ζωή των πρωταγωνιστών αλλά και των κοντινών τους ανθρώπων.

Ήρωες ψυχικώς ασταθείς - ενίοτε για ανεξήγητους, για τους υπόλοιπους αλλά και για εμάς, λόγους - βασανίζονται να επιβιώσουν και να ζήσουν φυσιολογικά, συχνά αντιλαμβανόμενοι το παράλογο της κατάστασής τους και την αρνητική επίδραση που αυτή έχει πάνω τους αλλά και πάνω στους οικείους τους.

Οι χαρακτήρες είναι συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι : ο μοναχικός ηλικιωμένος με έναν μοναχογιό που ζει στην Αμερική, ο νέος που είναι κρυφά ερωτευμένος με την νύφη του, η νεαρή που φλερτάρει έντονα με τη σχιζοφρένεια, ο έφηβος που θαμπώνεται από μια καινούρια ζωή, ο απατημένος μεσήλικας ζωγράφος.

Η Μαρία Τουλ, με μια απλή και βαθιά ανθρώπινη γραφή, που αναδύει μια αίσθηση ηρεμίας, χωρίς φανταχτερό λεξιλόγιο και περιττές παρομοιώσεις, μας κάνει θεατές σε μια παράσταση όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ψυχική αστάθεια και ο αγώνας για επιβίωση μέσα σε μια δύσκολη κατάσταση που αναπόφευκτα δημιουργείται.