Πριν από τρία χρόνια είχα γράψει ένα κείμενο για
την αναπάντεχη χαρά που αισθάνεσαι όταν εντελώς απρογραμμάτιστα αγοράζεις ένα
βιβλίο που δεν ήξερες και αργότερα αποδεικνύεται διαμαντάκι.
Έτσι έγινε και πριν λίγες εβδομάδες, όταν σε
ένα παλαιοβιβλιοπωλείο έπεσε το μάτι μου σε ένα βιβλίο ψυχολογίας με αφελές
εξώφυλλο και με έναν από τους χειρότερους πιθανούς τίτλους. Δεν ξέρω τι με
ώθησε να το ξεφυλλίσω, αλλά όταν διάβασα μερικές γραμμές, κατάλαβα ότι δεν
πρόκειται για τις συνήθεις ανεφάρμοστες κοινοτοπίες που συγκέντρωσε κάποιος
απλώς και μόνο για να δηλώνει εκείνος συγγραφέας και για να νομίζουν οι
αναγνώστες ότι θα αλλάξουν δραστικά τη ζωή τους.
εκδ. Καστανιώτη - σελ. 201
μτφ. Νάσια Ποταμιάνου
Στην ουσία το βιβλίο αυτό δεν σου μαθαίνει το
πώς να γνωρίσεις νέους φίλους και να κάνεις καινούριες παρέες. Ξεκινάει με το
βασικότερο – δηλαδή το πώς πρώτα από όλα πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό
σου – και στη συνέχεια επικεντρώνεται σε αυτό που λέει ο υπότιτλός του : στο
πώς να τα πηγαίνεις γενικότερα καλά με τους άλλους.