Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Δεύτερη επίσκεψη στην ανταλλακτική βιβλιοθήκη του Κολωνακίου (& φωτορεπορτάζ)

Πριν από περίπου έναν χρόνο είχε εγκαινιαστεί μία από τις τρεις ανταλλακτικές βιβλιοθήκες της πρωτεύουσας, αυτή που βρίσκεται στην πλατεία Δεξαμενής, στο Κολωνάκι. Τότε, μετά από μερικές εβδομάδες λειτουργίας της, την είχα επισκεφθεί και δεν μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.

 

Πριν λίγες ημέρες την επισκέφθηκα ξανά. Το θέαμα που αντίκρισα αυτήν την φορά δεν ήταν απογοητευτικό. Ήταν αποκαρδιωτικό. Στην πρώτη από τις δύο ακόλουθες φωτογραφίες -η οποία δημοσιεύτηκε στο facebook.com/vivliothikiorg στις 24 Σεπτεμβρίου- η βιβλιοθήκη φαινόταν να περιέχει αρκετά (και τακτοποιημένα) βιβλία. Αυτό που εγώ αντίκρισα όμως, αποτυπώνεται στην δεύτερη.



Αν πέρυσι βρίσκονταν καμιά πενηνταριά βιβλία στα ράφια της ανταλλακτικής βιβλιοθήκης, φέτος όλα κι όλα δεν ήταν παραπάνω από είκοσι. Πιο αναλυτικά :
- ένα μυθιστόρημα σε κακή κατάσταση (το «Οι αγάδες του Ακτσάσαζ»)
- ένα κόμικ
- ένα ιατρικό βιβλίο σχετικό με τη βαρηκοΐα
- πέντε ποιητικές συλλογές σε άριστη κατάσταση (που εικάζω πως τις άφησε εκεί ο εκδότης για να διαβαστούν περισσότερο)
- τρία εικονογραφημένα παραμύθια του Αισώπου
- ένας τόμος του λεξικού Liddell-Scott και δύο βιβλία στρατιωτικού ενδιαφέροντος (όλα προσφορές εφημερίδας).


  
  


Τα υπόλοιπα ράφια ήταν άδεια.



Μετά από αυτά, ποιος μπορεί να ψέξει τους ανθρώπους που άφησαν τα δύο παρακάτω σχόλια στο facebook.com/vivliothikiorg;



Συνεχίζω να πιστεύω πως ένα τέτοιο εγχείρημα είναι εντελώς έξω από την κουλτούρα μας, όπως επίσης έχω την πεποίθηση πως οι επαγγελματίες του βιβλίου θεωρούν την ανταλλακτική βιβλιοθήκη κάτι επιβλαβές για τον κλάδο τους· το βλέπουν ως κάτι που υποκαθιστά τη δουλειά τους και όχι ως κάτι που την συμπληρώνει και την ενισχύει.



Με την ευκαιρία, έκανα και ένα μίνι φωτορεπορτάζ για την πλατεία Δεξαμενής.


                            

                            


5 σχόλια:

  1. Θλίψη.
    Στη Δεξαμενή που έπαιζα μικρή,
    στη Δεξαμενή με το άγαλμα του Νίκου Καρούζου
    τι πικρό που είναι αληθινό το «ένα τέτοιο εγχείρημα είναι εντελώς έξω από την κουλτούρα μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και να φανταστείς ότι στην πλατεία Δεξαμενής βρίσκεται και το άγαλμα του Ελύτη (φαίνεται ελάχιστα στην τελευταία φωτογραφία), αλλά τα γράφιτι με τα οποία το έχουν λερώσει, δεν μου επέτρεψαν να το συμπεριλάβω στο φωτορεπορτάζ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ο Ελύτης έχεις δίκιο Θαλή μα μοιαζει πιο πολύ στον Καρούζο που μάλιστα ερχόταν πολύ συχότερα στο καφενείο.

      Διαγραφή
  3. Θαλή,καλά κάνεις και το σχολιάζεις εκτενώς,αν το δουν κι άλλοι ίσως το θίξουν κι αυτοί και τότε ίσως ιδρώσει κάνα αυτί,λέμε τώρα...
    Όσο για την πλατεία αν και είναι σε καλύτερη κατάσταση από άλλα σημεία της πόλης βγάζει πια κι αυτή έκδηλα την εγκατάλειψη που ολοένα απλώνεται στην Αθήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βιβή, μακάρι να ιδρώσει κανένα αυτί και να μην απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουόντων...
    Πάντως, μέχρι στιγμής δεν έχω εντοπίσει στο διαδίκτυο άλλες γνώμες, παρά μονάχα ρεπορτάζ-αγιογραφίες του εγχειρήματος, χωρίς να γίνεται επί της ουσίας αξιολόγηση του κατά πόσο πρόκειται στην πράξη για ένα επιτυχημένο εγχείρημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή