Βιβλιο-εκπομπές

Πολλές φορές, το να συζητάς για κάποιο χόμπι σού δίνει εξίσου μεγάλη ικανοποίηση (αν όχι και μεγαλύτερη) από το να το εξασκείς. Έτσι, εκτός από το να διαβάζουμε βιβλία, και το να μιλάμε γι'αυτά μας δίνει μεγάλη χαρά, και καθώς τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται στα ερτζιανά όλο και περισσότερες βιβλιοφιλικές εκπομπές, σκέφτηκα να τις συγκεντρώσω σε έναν κατάλογο.

Booktalks
Παρουσίαση :	Librofilo
Περιγραφή :	Βιβλιοφιλία και Βιβλιοκουβέντες.
Πότε την ακούμε :	Σάββατο 14:00-16:00
Πού την ακούμε :	amagiradio
Σελίδα :	Booktalks @ amagiradio

Σημείο ART        ART Prop
Παρουσίαση :	Δημήτρης Τρίκας
Περιγραφή :	Προπαγάνδα για την τέχνη!
Πότε την ακούμε :	Σάββατο 8:00-10:00
Πού την ακούμε :	Πρώτο Πρόγραμμα & FM 101.8
Σελίδα :	SimeioArt

Διαβάζοντας
Παρουσίαση :	Κατερίνα Μαλακατέ
Περιγραφή :	Για αυτούς που αγαπούν τα βιβλία, τη γραφή, την ανάγνωση.
Πότε την ακούμε :	Κυριακή 14:00-16:00
Πού την ακούμε :	amagiradio
Σελίδα :	Διαβάζοντας

LATERNA MAGICA
Παρουσίαση :	Κατερίνα Σχινά - Γιώργος Κοροπούλης - Γιώργος Ευσταθίου - Μάρα Καλούδη - Γιάννης Μπασκόζος
Περιγραφή :	Συλλαμβάνει ό, τι αξίζει να αναμεταδοθεί, να σχολιαστεί, να συζητηθεί, από τον κόσμο του πολιτισμού και των ιδεών.
Πότε την ακούμε :	Δευτέρα-Παρασκευή 17:00-19:00
Πού την ακούμε :	Τρίτο Πρόγραμμα & FM 103.7 / 90.9
Σελίδα :	LATERNA MAGICA

Ex Libris
Παρουσίαση :	MikeBooklover
Περιγραφή :	Παρουσιάσεις βιβλίων, θέματα για την ανάγνωση, παρουσίαση ιστοσελίδων σχετικών με το βιβλίο, συζήτηση για βιβλία, συγγραφείς, εκδ. οίκους.
Πότε την ακούμε :	Κυριακή 18:00-20:00
Πού την ακούμε :	Radio MusicHeaven
Σελίδα :	MikeBooklover

Διαβάζοντας στο διαδίκτυο
Παρουσίαση :	Πέρσα Κουμούτση
Περιγραφή :	Περιήγηση στον κόσμο του βιβλίου
Πότε την ακούμε :	Κάθε δεύτερο Σάββατο 12:00
Πού την ακούμε :	Ilioupolis OnAir
Σελίδα :	Διαβάζοντας στο διαδίκτυο

Ο κατάλογος θα ανανεώνεται συνεχώς. Αν γνωρίζετε κάποια εκπομπή που δεν έχω συμπεριλάβει, παρακαλώ ενημερώστε με.

(τελευταία ενημέρωση : 20.12.2014)

«Σφαίρες στο Αιγάλεω» - Άρις Αλεβίζος

Αγόρασα αυτό το βιβλίο πριν δυο-τρία χρόνια, σε ένα από τα παζάρια των εκδοτών. Το βλέμμα μου αρχικά είχε τραβήξει ο τίτλος, κι ύστερα ήταν η πάρα πολύ χαμηλή του τιμή που με ώθησε να το πάρω για να δοκιμάσω την γραφή ενός άγνωστου -σε μένα- συγγραφέα.

Έντεκα διηγήματα περιλαμβάνονται στη συλλογή –τα περισσότερα ολιγοσέλιδα (4 έως 10 σελίδες)– και σχεδόν όλα μου άφησαν από μέτρια ως καλή επίγευση.

Από όσο μπόρεσα να διακρίνω πίσω από τις γραμμές, ο Αλεβίζος, σαν καλός παρατηρητής-συγγραφέας, βιντεοσκοπεί διαρκώς την καθημερινότητα (τόσο των γύρω του όσο και την δική του) και έπειτα, καθώς ξαναπαρακολουθεί το φιλμ, το σταματάει στις στιγμές που βρίσκει ενδιαφέρουσες και ζουμάρει αρκετά ώστε να τις περιγράψει εκ νέου και με περισσότερη λεπτομέρεια ή ακόμα και να τους δώσει μια διαφορετική εξέλιξη, όπως αυτός την φαντάζεται.

Ξεχώρισα τον «Χορό της χήρας», ένα διήγημα όπου περιγράφεται η γνωστή σε όλους μας κατάσταση κατά την οποία συναντούμε ορισμένους συγκεκριμένους ανθρώπους μονάχα μια φορά τον χρόνο : στην ονομαστική εορτή κάποιου συγγενή ή φίλου μας.

Το «Φίτος και ΣΙΑ» είναι μια ιστορία ύποπτων επιχειρηματικών κινήσεων, όπου γίνεται ο “κλέψας του κλέψαντος”.

Στο «Ο ιδιότροπος κύριος Φαίδων», ο Φαίδων ένα βροχερό πρωί αποφασίζει να πάρει το λεωφορείο αντί για το αυτοκίνητό του και τελικά ταλαιπωρείται αρκετά μέχρι να φτάσει στη δουλειά του. Με αφορμή αυτήν του την ταλαιπωρία παρεισφρέουμε στο μυαλό του, που κατακλύζεται από απαισιόδοξες φιλοσοφικές σκέψεις γύρω από την ανθρωπότητα.

Επίσης, μου άρεσε η «Μοιχάγρια», το εκτενέστερο διήγημα της συλλογής (περίπου 40 σελίδες) το οποίο εξιστορεί την δυσάρεστη διαδικασία του χωρισμού ενός ανδρόγυνου. Το αξιοσημείωτο είναι ότι μαθαίνουμε το τι συνέβη/συμβαίνει μέσα από τους μονολόγους των εμπλεκομένων : αρχικά έχουμε τον (εξαιρετικά παραστατικό και έντονο) μονόλογο της Σοφίας, που σαν άλλη Νίνα, περιγράφει την γνωριμία της με τον Μιχάλη και σιγά-σιγά φτάνει στο πώς σήμερα πια δεν τους συνδέει τίποτα άλλο πέρα από το παιδί τους. Έπειτα ακούμε τον Μιχάλη και τη μητέρα του, τον πατέρα της Σοφίας, τους δικηγόρους των δύο πλευρών και την δικαστή που θα εκδικάσει την υπόθεση κηδεμονίας και διατροφής.

Τέλος, στο διήγημα που ονοματοδοτεί τη συλλογή, ένας μεσήλικας δικηγόρος του οποίου το χόμπι είναι το τρέξιμο παρέα με τα δυο σκυλιά του σε ερημικά βουνά, εικάζει το τι θα συνέβαινε εάν πάθαινε έμφραγμα ενόσω βρίσκεται στο βουνό.

                            

Με θετικό πρόσημο έκλεισα αυτήν τη συλλογή, η οποία εκτός από την ενδιαφέρουσα λεπτομερειακή αποτύπωση συνηθισμένων στιγμιότυπων, έχει να επιδείξει και μια επιτυχημένη απόπειρα διαφοροποίησης του συγγραφικού ύφους από διήγημα σε διήγημα (και μάλιστα, το χάρισμα αυτό αναδεικνύεται ιδιαιτέρως ανάμεσα στους επτά επιμέρους μονολόγους της «Μοιχάγριας»).

«Καθαρές δουλειές» - Χ. Στεφόπουλος

Αύγουστος του 2009. Ο εκδότης μια κουτσομπολίστικης εφημερίδας δολοφονείται μέσα σε ένα μπιστρό στο κέντρο της Αθήνας. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Δημάκος, ο οποίος σιγά σιγά ανακαλύπτει πως το θύμα ήταν μπλεγμένο σε πολλές βρωμοδουλειές και από παντού εμφανίζονται άνθρωποι που θα είχαν λόγους να τον θέλουν νεκρό.

εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 225

Προσωπικά λατρεύω και θαυμάζω πολύ την αστυνομική πένα του Πέτρου Μάρκαρη και εικάζω πως το ίδιο συμβαίνει και με τον Στεφόπουλο. Φαντάζομαι ότι κι εκείνος –σαν τους πολλούς φαν του σεναριογράφου/συγγραφέα– έχει απολαύσει πολύ τις αστυνομικές του ιστορίες· τόσο πολύ που αποφάσισε να βαδίσει συγγραφικά στα ίδια ακριβώς χνάρια, προσέχοντας πάντοτε να μην ξεφεύγει από τις πατημασιές που κατά την τελευταία εικοσαετία έχει αφήσει ο Μάρκαρης.

Όποιος έχει διαβάσει έστω και μια ιστορία του αστυνόμου Χαρίτου, θα εντοπίσει αμέσως τις ομοιότητες (ή μήπως αντιγραφές;) : ο αστυνόμος που προσπαθεί να λύσει την υπόθεση παρά τους περιορισμούς που του θέτει ο προϊστάμενός του· με τη σειρά του ο προϊστάμενος είναι πιστή κόπια του αντίστοιχου ήρωα του Μάρκαρη (ικανός αλλά εγωιστής, βάζει πάνω από όλα τις δημόσιες σχέσεις, δεν αφήνει περιθώριο για πρωτοβουλίες στον αστυνόμο, έχει μια γραμματέα από την οποία υποχρεωτικά περνάει όποιος θέλει να τον συναντήσει)· ο κεντρικός ήρωας έχει μια κόρη (με τη διαφορά, όμως, ότι είναι διαζευγμένος).

Όμως οι ομοιότητες δεν σταματούν στους χαρακτήρες. Έχουμε επίσης την προσπάθεια σκιαγράφησης των αθηναϊκών δρόμων και περιοχών καθώς και αρκετές αναφορές στο φαγητό· επιπλέον διακρίνεται ο ειρωνικός λόγος, ο διαρκής σχολιασμός ανθρώπινων συμπεριφορών και συνηθειών, η έντονη πολιτική σχολιογραφία και ο πανομοιότυπος τρόπος διαλεύκανσης της υπόθεσης (πηγαίνοντας συνεχώς από τον έναν ύποπτο στον άλλον και ξαναγυρνώντας στους προηγούμενους όταν εμφανίζονται καινούρια στοιχεία).

Εκτός από όλες τις παραπάνω ομοιότητες, διέκρινα και την ίδια αντίληψη περί αστυνομικών μυθιστορημάτων. Καθώς ο Μάρκαρης διατείνεται πως το αστυνομικό είδος είναι το καταλληλότερο για να στηλιτεύσεις τα πολιτικά και κοινωνικά κακώς κείμενα του τόπου, ο Στεφόπουλος δεν παρέκκλινε και συνέγραψε με αυτήν τη λογική –αν και το παράκανε λιγάκι, αφού τελικά  αναλώνεται περισσότερο στο να ξεμπροστιάσει τα κρυφά και βρόμικα τούνελ που συνδέουν την πολιτική με τα ΜΜΕ και τον επιχειρηματικό κόσμο (εδώ μου θύμισε αρκετά ένα μυθιστόρημα του Γ. Λακόπουλου), και παραμέλησε την “υποχρέωσή” του να χτίσει ενδιαφέροντες χαρακτήρες και να μας προκαλέσει με έναν καλοδουλεμένο, στέρεο και δυσεπίλυτο γρίφο.

Σε γενικές γραμμές το θεωρώ ένα μάλλον αδιάφορο μυθιστόρημα, το οποίο έδωσε μεν στον συγγραφέα την ευκαιρία να πει αυτά που ήθελε να πει, αλλά εν τέλει δεν καταφέρνει να τέρψει με την αστυνομική του πλοκή.

¶

Καθώς δεν αποκαλύπτεται πουθενά το μικρό όνομα του Στεφόπουλου και δεν βρίσκω πουθενά πληροφορίες για το βιογραφικό του (πέρα από αυτό το σύντομο και χιουμοριστικό που αναφέρεται και στο βιβλίο), σκέπτομαι την πιθανότητα πως ίσως και να πρόκειται απλώς για ένα ψευδώνυμο, πίσω από το οποίο κρύβεται κάποιος ήδη γνωστός συγγραφέας ο οποίος θέλησε να δοκιμαστεί στο αστυνομικό είδος.