Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

«Ο λυτρωτής» - Jo Nesbo

Διάβασα σε πολύ κοντινή χρονικά απόσταση δύο μυθιστορήματα των πιο φημισμένων Σκανδιναβών συγγραφέων αστυνομικών, οπότε μοιραία και ασυνείδητα διεξήχθη μια σύγκριση στον νου μου.
Στην άτυπη αυτή μονομαχία, η Camilla Läckberg επικράτησε του Νορβηγού συναδέλφου της.


εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 660
μτφ. (από τα Αγγλικά) Γωγώ Αρβανίτη


Προ ημερών έγραφα για την πολύ καλή εντύπωση που μου είχε αφήσει ο «Ιεροκήρυκας». Τώρα μπορώ να πω ότι η γνωριμία μου με την γραφή του πολυδιαφημισμένου Τζο Νέσμπο δεν με άφησε ικανοποιημένο. Σαφώς δεν πρόκειται για ένα κακό βιβλίο ή ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται, αλλά όσο να’ναι, από τον πλασαρισμένο ως παγκόσμιο μετρ των αστυνομικών μυθιστορημάτων περιμένεις κάτι το εξαιρετικό. Και κάτι τέτοιο δεν βρήκα εδώ.

Εν ολίγοις η ιστορία έχει ως εξής : ένας πληρωμένος δολοφόνος εκτελεί ένα μέλος του Στρατού Σωτηρίας, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι έχει σκοτώσει λάθος άτομο. Έτσι, επανέρχεται στην αποστολή του, αλλά ήδη η αστυνομία έχει κινητοποιηθεί και τον κυνηγά ασταμάτητα.

Καταρχήν, δεν πρόκειται για καθαρό αστυνομικό, καθώς δεν περιλαμβάνει καθόλου το whodunit κομμάτι του είδους. Εξαρχής γνωρίζουμε κάποια πράγματα για τον δολοφόνο και απομένει να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνον, αλλά και το ποιος έκλεισε το συμβόλαιο θανάτου. Έτσι, αφού δεν χρειάζεται να μαντέψουμε τον ένοχο ανάμεσα σε ένα πλήθος υπόπτων, το μόνο που απομένει είναι το στοιχείο του θρίλερ –και θρίλερ για 660 σελίδες γίνεται κάπως κουραστικό.
Σε γενικές γραμμές, αν έλειπαν καμιά εκατοστή σελίδες και αν εξηγούνταν περισσότερο πειστικά τα κίνητρα και η τελική αλήθεια (προσωπικά δεν πείστηκα και δεν μου φάνηκε ότι ο συγγραφέας μας είχε δώσει τα κατάλληλα στοιχεία ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να μαντέψουμε το τι τελικά είχε συμβεί), εκτιμώ πως η ιστορία θα ήταν πιο ελκυστική.


Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

«Ο ιεροκήρυκας» - Camilla Läckberg

Μια εξαιρετική –αναγνωστικά– εβδομάδα πέρασα παρέα με τον «Ιεροκύρηκα» της Σουηδέζας συγγραφέως.


εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 537
μτφ. Γρηγόρης Κονδύλης


Η ιστορία εκτυλίσσεται κάτω από τον ισχυρό καύσωνα του Ιουλίου και ξεκινάει με την ανακάλυψη του πτώματος μια νεαρής Γερμανίδας. Μαζί της ανακαλύπτονται και δύο ακόμη πτώματα γυναικών που είχαν εξαφανιστεί προ εικοσιπενταετίας. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Πάτρικ Χέλστρεμ, σε μια περίοδο που η σύζυγός του, Έρικα, διανύει τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτό το αστυνομικό. Είναι ένα γεμάτο μυθιστόρημα· η ιστορία του ξεδιπλώνεται τόσο αργά ώστε να μπορείς να την παρακολουθείς και να την απολαμβάνεις, αλλά ταυτόχρονα και τόσο γοργά ώστε να μην πλήττεις σε κανένα σημείο –και δεν είναι εύκολο για ένα βιβλίο 500+ σελίδων να μην σου δίνει ούτε καν την παραμικρή αφορμή να βαρεθείς!

Η πρωτοτυπία που μας παρουσιάζει εδώ η Läckberg είναι πως το βιβλίο δεν περιστρέφεται γύρω από τον επιθεωρητή και την ομάδα του, ούτε καν γύρω από την Έρικα (η οποία είναι προφανώς το alter-ego της συγγραφέως). Για την ακρίβεια το βιβλίο δεν περιστρέφεται γύρω από κανέναν συγκεκριμένα.
Παρότι όλοι ανεξαιρέτως οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται άρτια (ακόμη και για τριτεύοντες χαρακτήρες που κάνουν ένα απλό πέρασμα μιας-δυο σελίδων, μαθαίνουμε αρκετά στοιχεία για την ζωή τους), το μυθιστόρημα έχει ως κεντρικό και μοναδικό άξονα την ίδια την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί. Κανείς δεν είναι υπεράνω της πλοκής· η προσοχή και η βαρύτητα μοιράζεται εξίσου σε όλους : υπόπτους, θύματα, θύτες, ερευνητές,

Το μόνο που θα μπορούσα να προσάψω στην Läckberg είναι ότι ενώ χρησιμοποιεί την τεχνική του παντογνώστη αφηγητή, εντούτοις σε δυο-τρεις σκηνές μας αποκρύπτει κάποιους διαλόγους. Επειδή όμως το κάνει για να εντείνει την αγωνία μας (και εξάλλου, αφού σε τελική ανάλυση, ευχαριστήθηκα πολύ το βιβλίο), θα της συγχωρήσω αυτήν την “κλεψιά”.