«Ο λυτρωτής» - Jo Nesbo

Διάβασα σε πολύ κοντινή χρονικά απόσταση δύο μυθιστορήματα των πιο φημισμένων Σκανδιναβών συγγραφέων αστυνομικών, οπότε μοιραία και ασυνείδητα διεξήχθη μια σύγκριση στον νου μου.

Στην άτυπη αυτή μονομαχία, η Camilla Läckberg επικράτησε του Νορβηγού συναδέλφου της.

εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 660

μτφ. (από τα Αγγλικά) Γωγώ Αρβανίτη

Προ ημερών έγραφα για την πολύ καλή εντύπωση που μου είχε αφήσει ο «Ιεροκήρυκας». Τώρα μπορώ να πω ότι η γνωριμία μου με την γραφή του πολυδιαφημισμένου Τζο Νέσμπο δεν με άφησε ικανοποιημένο. Σαφώς δεν πρόκειται για ένα κακό βιβλίο ή ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται, αλλά όσο να’ναι, από τον πλασαρισμένο ως παγκόσμιο μετρ των αστυνομικών μυθιστορημάτων περιμένεις κάτι το εξαιρετικό. Και κάτι τέτοιο δεν βρήκα εδώ.

Εν ολίγοις η ιστορία έχει ως εξής : ένας πληρωμένος δολοφόνος εκτελεί ένα μέλος του Στρατού Σωτηρίας, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι έχει σκοτώσει λάθος άτομο. Έτσι, επανέρχεται στην αποστολή του, αλλά ήδη η αστυνομία έχει κινητοποιηθεί και τον κυνηγά ασταμάτητα.

Καταρχήν, δεν πρόκειται για καθαρό αστυνομικό, καθώς δεν περιλαμβάνει καθόλου το whodunit κομμάτι του είδους. Εξαρχής γνωρίζουμε κάποια πράγματα για τον δολοφόνο και απομένει να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνον, αλλά και το ποιος έκλεισε το συμβόλαιο θανάτου. Έτσι, αφού δεν χρειάζεται να μαντέψουμε τον ένοχο ανάμεσα σε ένα πλήθος υπόπτων, το μόνο που απομένει είναι το στοιχείο του θρίλερ –και θρίλερ για 660 σελίδες γίνεται κάπως κουραστικό.

Σε γενικές γραμμές, αν έλειπαν καμιά εκατοστή σελίδες και αν εξηγούνταν περισσότερο πειστικά τα κίνητρα και η τελική αλήθεια (προσωπικά δεν πείστηκα και δεν μου φάνηκε ότι ο συγγραφέας μας είχε δώσει τα κατάλληλα στοιχεία ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να μαντέψουμε το τι τελικά είχε συμβεί), εκτιμώ πως η ιστορία θα ήταν πιο ελκυστική.