«Ο ιεροκήρυκας» - Camilla Läckberg

Μια εξαιρετική –αναγνωστικά– εβδομάδα πέρασα παρέα με τον «Ιεροκύρηκα» της Σουηδέζας συγγραφέως.

εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 537

μτφ. Γρηγόρης Κονδύλης

Η ιστορία εκτυλίσσεται κάτω από τον ισχυρό καύσωνα του Ιουλίου και ξεκινάει με την ανακάλυψη του πτώματος μια νεαρής Γερμανίδας. Μαζί της ανακαλύπτονται και δύο ακόμη πτώματα γυναικών που είχαν εξαφανιστεί προ εικοσιπενταετίας. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Πάτρικ Χέλστρεμ, σε μια περίοδο που η σύζυγός του, Έρικα, διανύει τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτό το αστυνομικό. Είναι ένα γεμάτο μυθιστόρημα· η ιστορία του ξεδιπλώνεται τόσο αργά ώστε να μπορείς να την παρακολουθείς και να την απολαμβάνεις, αλλά ταυτόχρονα και τόσο γοργά ώστε να μην πλήττεις σε κανένα σημείο –και δεν είναι εύκολο για ένα βιβλίο 500+ σελίδων να μην σου δίνει ούτε καν την παραμικρή αφορμή να βαρεθείς!

Η πρωτοτυπία που μας παρουσιάζει εδώ η Läckberg είναι πως το βιβλίο δεν περιστρέφεται γύρω από τον επιθεωρητή και την ομάδα του, ούτε καν γύρω από την Έρικα (η οποία είναι προφανώς το alter-ego της συγγραφέως). Για την ακρίβεια το βιβλίο δεν περιστρέφεται γύρω από κανέναν συγκεκριμένα.

Παρότι όλοι ανεξαιρέτως οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται άρτια (ακόμη και για τριτεύοντες χαρακτήρες που κάνουν ένα απλό “πέρασμα” μιας-δυο σελίδων, μαθαίνουμε αρκετά στοιχεία για την ζωή τους), το μυθιστόρημα έχει ως κεντρικό και μοναδικό άξονα την ίδια την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί. Κανείς δεν είναι υπεράνω της πλοκής· η προσοχή και η βαρύτητα μοιράζεται εξίσου σε όλους : υπόπτους, θύματα, θύτες, ερευνητές,

Το μόνο που θα μπορούσα να προσάψω στην Läckberg είναι ότι ενώ χρησιμοποιεί την τεχνική του παντογνώστη αφηγητή, εντούτοις σε δυο-τρεις σκηνές μας αποκρύπτει κάποιους διαλόγους. Επειδή όμως το κάνει για να εντείνει την αγωνία μας (και εξάλλου, αφού σε τελική ανάλυση, ευχαριστήθηκα πολύ το βιβλίο), θα της συγχωρήσω αυτήν την “κλεψιά”.