Πάνε τρία χρόνια από την γνωριμία μου με τη μυθιστορηματική γραφή του φημισμένου Νορβηγού συγγραφέα. Η πρώτη εκείνη επαφή δεν μου είχε αφήσει τόσο ικανοποιητική επίγευση και έτσι δεν υπήρξε συνέχεια.
Βέβαια, καθώς ήδη
στην βιβλιοθήκη μου υπήρχαν ορισμένα βιβλία του Νέσμπο, μοιραία κάποτε θα
ερχόταν ξανά η σειρά του Χάρι Χόλε.
Από τις περιηγήσεις
μου στις βιβλιοφιλικές ομάδες, ο "Χιονάνθρωπος" συγκεντρώνει την
μεγαλύτερη προτίμηση της αναγνωστικής κοινής γνώμης και έτσι, εν μέσω Ιουλίου, δεν
άργησε να κατέβει από το ράφι.
Νοέμβριος του 2004.
Τις ημέρες που πέφτει το πρώτο χιόνι στο Όσλο, εξαφανίζεται η Μπίρτε, μια
παντρεμένη γυναίκα μητέρα ενός αγοριού. Ακολουθεί κι η εξαφάνιση ακόμη μιας
γυναίκας. Η ομάδα του Χάρι Χόλε αναλαμβάνει τις υποθέσεις και (όπως σε κάθε
αστυνομική ιστορία) σιγά-σιγά θα βρει τα κοινά σημεία των υποθέσεων.
Θετική εντύπωση μου
άφησε τούτο το ογκώδες μυθιστόρημα. Η πλοκή κυλάει σταθερά γοργά και η ιστορία
διαβάζεται μονορούφι. Μονάχα στις τελευταίες εκατό σελίδες ο Νέσμπο το παράκανε
λίγο με τις περιγραφές, αλλά για αυτό πιθανότατα ευθύνονται περισσότερο οι
εκδοτικές προσταγές και λιγότερο η πολυλογία του Νορβηγού.
Ο (γνωστός
προβληματικός αστυνομικός) Χάρι Χόλε μου φάνηκε πολύ συμπαθής. Μου δόθηκε η
αίσθηση ότι μέσα στην σειρά των βιβλίων εξελίσσεται, και θα ήθελα να γνώριζα το
παρελθόν του, όπως αυτό παρουσιάζεται στα προηγούμενα βιβλία της σειράς.