«Συνωμοσία της φωτιάς» - Stuart Neville

Το ντεμπούτο του Βορειοϊρλανδού συγγραφέα ήταν πράγματι εντυπωσιακό. Τα «Φαντάσματα του Μπέλφαστ» είχε αποδειχτεί ένα τόσο γεμάτο και καταιγιστικό θρίλερ, που δεν θα μπορούσα να μην τον ακολουθήσω και στο επόμενο συγγραφικό του βήμα.

 

εκδ. Μεταίχμιο - σελ. 427

μτφ. Βάσια Τζανακάρη

Ο Νέβιλ πιάνει το νήμα εκεί από όπου το είχε αφήσει στα «Φαντάσματα του Μπέλφαστ» και το συνεχίζει με στο ίδιο μοτίβο. Ο Τζέρι Φέγκαν κρύβεται από όλους, όμως ακόμη αποτελεί στόχο πολλών και σύντομα θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την κρυψώνα του και να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του.

Εδώ όμως ο Φέγκαν δεν είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, αλλά περιορίζεται σε δευτερεύοντα (αν όχι τριτεύοντα) ρόλο. Κυρίως ακολουθούμε δύο άλλους χαρακτήρες : τον Ταξιδιώτη και τον Τζακ Λένον. Ο Ταξιδιώτης είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος που έχει αναλάβει να βρει και να εκτελέσει τον Φέγκαν και ο Λένον είναι ένας υπαστυνόμος ο οποίος ενάντια σε συνωμοσίες διεφθαρμένων μπάτσων και νονών του υποκόσμου προσπαθεί να βρει την μικρή του κόρη και την μητέρα της. Αυτές τις δύο, όμως, πασχίζει να προστατέψει και ο Φέγκαν, οπότε οι δρόμοι των τριών μοιραία κάποια στιγμή διασταυρώνονται.

Η (πολύ κινηματογραφική) αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη και σε κάθε κεφάλαιο παρακολουθούμε διαδοχικά τις κινήσεις καθενός εκ των τριών κεντρικών χαρακτήρων ιδωμένες από την αντίστοιχη οπτική. Πολύ πετυχημένο τέχνασμα, το οποίο κορυφώνεται στις σκηνές όπου αυτοί συναντώνται οπότε και τις “βλέπουμε” σχεδόν δύο φορές –μία για την σκοπιά του καθενός.

 Εν κατακλείδι, πολύ καλό και αυτό το θρίλερ του Νέβιλ, αν και ο δαίμων των προσδοκιών ξαναχτύπησε : έχοντας εντυπωσιαστεί τόσο από το πρωτόλειό του, πήγα με αυξημένες προσδοκίες στην συνέχεια, με αποτέλεσμα τελικά να μην ενθουσιαστώ τόσο.

Ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι ότι αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου και δεν μπορεί να διαβαστεί αυτόνομα.

¶

Συνολικά υπάρχουν 55 υποσημειώσεις της μεταφράστριας, οι οποίες καταλαμβάνουν 16½  σελίδες, στο τέλος του βιβλίου.

Πρώτον, προσωπικά προτιμώ να έχω τις υποσημειώσεις στο κάτω μέρος των σελίδων, ώστε να μην αναγκάζομαι να διακόπτω την αναγνωστική ροή για να ανατρέχω στο τέλος.

Δεύτερον, αυτό που εγώ προτιμώ δεν θα μπορούσε να γίνει εδώ, αφού μερικές σημειώσεις είναι πολύ εκτεταμένες· χαρακτηριστικά, η 2^η καταλαμβάνει 3½ σελίδες (!), η 16^η μία σελίδα και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες εκτείνονται σε μια (όχι μικρή) παράγραφο. Θαυμάζω την μεταφράστρια για την υπομονή της και για την έρευνα που έκανε ώστε να εμπλουτίσει την έκδοση, και συγχαίρω τον εκδότη που συνεργάζεται με ανθρώπους που έχουν τόσο μεράκι, αλλά στην πράξη δεν με βοήθησαν οι σημειώσεις (και ομολογώ πως από ένα σημείο και μετά δεν διέκοπτα την ανάγνωση για να τις διαβάσω).

Μια ιδέα που πιθανόν θα ήταν εφαρμόσιμη είναι να υπάρχουν συνοπτικές υποσημειώσεις στο τέλος των σελίδων ώστε να βοηθιέται ο αναγνώστης και οι (όποιες) εκτενέστερες επεξηγήσεις ας περιλαμβάνονται στο τέλος του βιβλίου.

¶¶

Μην παρασυρθεί κάποιος που του αρέσει το σκάκι και πάρει το βιβλίο γι’αυτόν τον λόγο· δεν αναφέρεται πουθενά στο μυθιστόρημα τίποτα σχετικό με σκάκι.