«Η θεία Δίκη» - Πέτρος Κουμπλής

Πολύ ευχάριστη έκπληξη το μυθιστόρημα του ραδιοφωνικού παραγωγού Π. Κουμπλή.

εκδ. Καστανιώτη - σελ. 204

Κεντρικός ήρωας και αφηγητής είναι ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Ρου-Ρου (παρατσούκλι που του κόλλησαν καθώς ονομάζεται Ρούσσος Ρούσσος). Κύριό του χαρακτηριστικό είναι η υπέρμετρη φιλοδοξία. Φιλοδοξία για τη μεγάλη καριέρα αλλά και για την αναγνωρισιμότητα και τη φήμη που συνεπάγονται. Τίποτα πέρα από τη φήμη δε μετράει γι αυτόν. Αλαζόνας, εγωιστής και χαιρέκακος, θεωρητικά δεν έχει ούτε ένα στοιχείο που τον κάνει συμπαθή. Κι όμως, κατά έναν τρόπο που δεν μπορώ να προσδιορίσω, σε κάνει να ταυτιστείς ως έναν βαθμό μαζί του, συμμεριζόμενος το άγχος του να πετύχουν οι μηχανορραφίες του και να ανελιχθεί σε βάρος των άλλων.

Όλα αυτά τα (αρνητικά) χαρακτηριστικά του ήρωα -που προφανώς είναι μια μίξη των χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν πολλοί τηλεοπτικοί αστέρες- πλαισιώνονται εξαιρετικά από το πρωτότυπο ύφος που υιοθετεί ο συγγραφέας μέσα από την αφήγηση του Ρου-Ρου. Καυστικός, οξύς και ωμός, δε χαρίζει κάστανο και δε χάνει με τίποτα την ευκαιρία να χλευάσει τα κακώς κείμενα του χώρου των media αλλά και τις κοινωνικές συμβάσεις που έχουν καταπνίξει με κλισέ την καθημερινότητά μας.

Οι ατάκες πέφτουν με καταιγιστικό ρυθμό και άλλοτε σου προκαλούν ευθυμία (έως και γέλιο κάποιες φορές) κι άλλοτε πάλι μια στιγμιαία αμηχανία, βλέποντας να θίγονται οξύτατα και απροκάλυπτα μερικές τυποποιημένες συμπεριφορές που συναντάς καθημερινά και που συχνά μεταχειρίζεσαι κι εσύ.

Μου άρεσε πολύ η επιλογή του τέλους της ιστορίας, που δεν συμβαδίζει μεν με το συνολικό ύφος, αλλά μέσα από το οποίο δίδεται τροφή για σκέψη – η οποία τελικά αποδεικνύεται πως ήταν υποβόσκουσα σε όλο το μυθιστόρημα, αλλά είναι στο τέλος που κάνει εντονότερη την παρουσία της.