«Φόνος στο σπίτι του κυρίου Προυστ» - Estelle Montbrun

Αυτός ο όχι και τόσο ευφάνταστος τίτλος, που (στην ελληνική του έκδοση) όμως έχει για κράχτη το όνομα του μεγάλου γάλλου συγγραφέα, ανήκει σε ένα ανάλαφρο γαλλικό αστυνομικό.

εκδ. Libro (1996) - σελ. 237

μτφρ. Ευγενία Τσελέντη Πετροπουλίδου

πρωτ. Meurtre chez Tante Leonie

 
Ο Γαλλοαμερικάνικος σύνδεσμος Προυστ διοργανώνει ένα συνέδριο σχετικό με το έργο του γάλλου συγγραφέα στο Σπίτι της Θείας Λεονί, το σπίτι όπου έζησε ο Μαρσέλ Προυστ. Μία μέρα πριν την έναρξη του συνεδρίου, όμως, η πρόεδρος του συνδέσμου, Αντελίν Μπερτράν-Βερντόν, βρίσκεται νεκρή.

Το μυθιστόρημα αυτό δεν διακρίνεται από την σφιχτή πλοκή, την ωμή βία, τους ευφυέστατους αστυνομικούς, τους σκληροτράχηλους ντεντέκτιβ και τους αιμοσταγείς δολοφόνους που βλέπουμε κατά κόρον στα αντίστοιχα αγγλοσαξονικά μυθιστορήματα. Διακρίνεται, όμως, από τις αρκετές αναφορές στο έργο και τη ζωή του Προυστ, τα μυστικά εκδοτικά και ακαδημαϊκά συμφέροντα αλλά και τους στυγνούς εκβιασμούς.

Το θύμα, όπως προκύπτει από όλες τις μαρτυρίες, είχε δημιουργήσει αρκετές αντιπαλότητες και αντιπάθειες. Ήταν εγωίστρια, μεγαλομανής και χρησιμοποιούσε θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους για ανέρχεται στην κοινωνική, οικονομική αλλά και ακαδημαϊκή σκάλα. Όλοι φαίνεται να είχαν λόγο να την δολοφονήσουν : η (υποψήφια διδάκτωρ) γραμματέας της, ο αμερικάνος καθηγητής με πολλά κρατικά κονδύλια στη διάθεσή του, ο γάλλος καθηγητής που ετοιμάζει μαι σπουδαία έκδοση για το έργο του Προυστ, ο υποκόμης που φημολογείται ότι θα την αρραβωνιαζόταν, και ο σύμβουλος εκδόσεων που η καριέρα του τελευταία παίρνει την κατιούσα.

Παράλληλα με την εξέλιξη των ανακρίσεων των ερευνών, μέσα από συνεχείς αναδρομές, παρουσιάζονται οι εμπλεκόμενοι/ύποπτοι και οι πρότερες σχέσεις τους με το θύμα, ώσπου τελικά να φτάσουμε στην αλήθεια.

Ο ρυθμός είναι σε γενικές γραμμές γοργός, χωρίς βαρετές περιγραφές, όμως στο τέλος λείπει η απαραίτητη κορύφωση που (θα έπρεπε να) συνοδεύει τη λύση του μυστηρίου.

Χωρίς να είναι κάτι το αξιομνημόνευτο, αποδείχτηκε ανώτερο των (χαμηλών, σχετικά) προσδοκιών μου.