"Οι μεταμορφώσεις της Νίνα Τοντ" - Lesley Glaister

Χαρακτηρίζεται ως αστυνομικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τέτοιο. Σε αυτό το μυθιστόρημα κανένα έγκλημα δεν ψάχνει τον ένοχό του και κανένας αστυνομικός/ντετέκτιβ/δικηγόρος δεν λύνει αινίγματα. Ο χαρακτηρισμός 'ψυχολογικό θρίλερ' ίσως του ταιριάζει περισσότερο.

Παρακολουθούμε δυο ξεχωριστές πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, της Νίνας και του Ρούπερτ, που εναλλάσσονται ανά κεφάλαιο, ενώ σποραδικά παρεμβάλλεται και μία άλλη, τριτοπρόσωπη αφήγηση, που αφορά στο παρελθόν (και φυσικά συνδέεται με τα όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν).

Εκδόσεις : Μεταίχμιο (2010)

Μετάφραση : Αργυρώ Μαντόγλου

Αριθμός σελίδων : 384

Πρωτότυπο : Nina Todd has gone, Lesley Glaister

Η Νίνα Τόντ δεν είναι μια γυναίκα που την προσέχεις με την πρώτη ματιά -δεν θέλει άλλωστε να προσελκύει τα βλέμματα. Ζει μια ήσυχη ζωή: συνηθισμένη δουλειά, σταθερός δεσμός, χωρίς εξάρσεις. Η γνωριμία της με τον Ρούπερτ σε ένα ξενοδοχείο οδηγεί απλώς σε μια επιπόλαιη σχέση της μιας βραδιάς ή έτσι θέλει να πιστεύει η Νίνα. Ο Ρούπερτ όμως έχει διαφορετική γνώμη. Είναι απλώς το πάθος του για εκείνη που τον οδηγεί στο κατόπι της ή κάτι πιο βαθύ; Ποιος είναι ο Ρούπερτ και για ποιο ένοχο μυστικό της ζητά εκδίκηση; Ποια πραγματικά είναι η Νίνα Τοντ; 

Οι αφηγήσεις της Νίνας και του Ρούπερτ αφορούν σε δύο ξεχωριστές παράλληλες ιστορίες, που όπως είναι λογικό, κάποια στιγμή συνδέονται. Η γραφή είναι αρκετά αφαιρετική στα πρώτα κεφάλαια έως και την σύνδεση των δύο ιστοριών, η οποία λαμβάνει χώρα πολύ νωρίς στο βιβλίο. Αυτό είναι και το κομβικό σημείο. Από εκεί και πέρα η αγωνία μετριάζεται κατά πολύ και πλέον δεν υπάρχει κάτι συγκλονιστικό να ανακαλύψει ο αναγνώστης. Η πλοκή κυλάει αργά, χωρίς καθόλου ανατροπές και παρότι γενικά αποφεύγονται οι μακροσκελείς περιγραφές και οι φλυαρίες, η ιστορία θα μπορούσε να έχει ειπωθεί και σε αρκετά λιγότερες σελίδες. Τέλος, μου φάνηκε άστοχη η επιλογή του ελληνικού τίτλου (όχι πως ο αγγλικός είναι πολύ εύστοχος).

Κατά τη γνώμη μου είναι ένα μέτριο μυθιστόρημα, το οποίο δεν αντεπεξήλθε των (ομολογουμένως κάπως υψηλών) προσδοκιών μου. Διαβάζεται, αλλά μέχρι εκεί. Τίποτα το αξιομνημόνευτο.