«Ο βιβλιοθηκάριος» - Larry Beinhart

To εξώφυλλο διατείνεται πως πρόκειται για «ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα», αλλά δεν θα με βρει απολύτως σύμφωνο.

 Ο  Εβραίος βιβλιοθηκάριος, Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ, προσλαμβάνεται από τον ζάμπλουτο ηλικιωμένο Άλαν Στόου, για να ταξινομήσει τις χιλιάδες των εγγράφων του. Παρότι όλα συντείνουν απλώς σε μια κοπιαστική και χρονοβόρα διαδικασία αρχειοθέτησης, ο Ντέιβιντ θα βρεθεί μέσα σε έναν επικίνδυνο παρασκηνιακό κυκλώνα που ως αποκορύφωμα έχει τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές.

Χωρίς να έχει υποψιαστεί τίποτα, ο Ντέιβιντ προειδοποιείται από την εκθαμβωτική Νιόβη πως τον κυνηγούν για να τον δολοφονήσουν, διότι ο ίδιος έχει ανακαλύψει κάτι εξεραιτικά σημαντικό στα αρχεία του Στόου. Από εκεί και έπειτα διαδραματίζεται ένα ανθρωποκυνηγητό μεταξύ του βιβλιοθηκάριου και των διωκτών του (οι οποίοι έχουν και τον κυβερνητικό μηχανισμό μαζί τους). Και όλα αυτά, μόλις λίγες ημέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, στις οποίες ο νυν πρόεδρος Γκας Σκοτ έρχεται αντιμέτωπος με την Ανν Λι Μέρφυ, την πρώτη γυναίκα στην ιστορία των Η.Π.Α. που διεκδικεί την προεδρία.

Αν και τα παραπάνω παραπέμπουν σε ένα καταιγιστικό θρίλερ, εντούτοις δεν είναι ακριβώς έτσι. Η διάχυτη φλυαρία λειτουργεί ανασταλτικά στην απόλαυση της ανάγνωσης, ενώ η εξέλιξη της πλοκής διακόπτεται συνεχώς από την παράθεση γεγονότων της πολιτικής ιστορίας των Η.Π.Α. (που σε έναν μη μυημένο στα της αμερικάνικης πραγματικότητας φαντάζουν ξένα και λίγο κουραστικά). 
Επίσης, η αληθοφάνεια δεν είναι το φόρτε του μυθιστορήματος αυτού, καθώς ένας απλός βιβλιοθηκάριος μεταμορφώνεται εν μία νυκτί σε έναν ριψοκίνδυνο κατάσκοπο, που τα βάζει με αδίστακτους (πρώην και νυν) στρατιωτικούς.

Όπως γίνεται γρήγορα αντιληπτό πως το θρίλερ είναι απλώς η πρόφαση του δημιουργού για να θίξει τα μείζονα προβλήματα της πρόσφατης πολιτικής κατάστασης των Η.Π.Α., όπου σημαντικό ρόλο παίζουν δολοπλοκίες, εκβιασμοί, εξαγορές, χειραγώγηση των ΜΜΕ, πολιτική κατασκοπεία, τρομολαγνία, ψηφοθηρία, παραθέτοντας ταυτόχρονα συγκεκριμένα παραδείγματα από την πρόσφατη αμερικάνικη ιστορία.

Προσωπικά, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες μερικές γνώσεις που αποκόμισα (χάρη στις πολύ καλές υποσημειώσεις της μεταφράστριας), αλλά ταυτόχρονα, ως εντελώς ξένος ως προς την αμερικάνικη πραγματικότητα, δεν με άγγιξαν τόσο πολύ τα πεπραγμένα της οικονομικής και πολιτικής ζωής στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθώς δεν είναι κάτι που με αφορά άμεσα και που επηρεάζει τη δική μου ζωή (κακώς, βεβαίως, διότι πάνω-κάτω τα ίδια συμβαίνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη...).

Κλείνοντας, δεν νομίζω πως θα θυμάμαι πολλά από το συγκεκριμένο μυθιστόρημα μετά από λίγο καιρό, εκτός από μία φράση στις τελευταίες σελίδες (εκεί που ο πρωταγωνιστής αφηγείται το τέλος της ιστορία και ξαφνικά, απευθυνόμενος στον αναγνώστη και αναφορικά με τα βρώμικα πολιτικά παρασκήνια, λέει) :

Ποια θα είναι η τελική έκβαση;

[…]

Επίσης εξαρτάται κι από τον κόσμο. Θα θελήσει να τελειώνει μ’αυτό μέσα σε είκοσι έξι λεπτά, να το λύσει σαν μια διαμάχη σε μια φαρσοκωμωδία; Ή θα απαιτήσει να δει τα γεγονότα με κάθε λεπτομέρεια και να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι.

Εξαρτάται από σένα. Συγγνώμη γι’αυτό, αλλά έτσι είναι.