«Σου έχω εμπιστοσύνη» - F. Abate & M. Carlotto

O συγκεκριμένος τίτλος, θεωρώ πως είναι κάπως άχρωμος και δεν συνοψίζει σε καμία περίπτωση την ιστορία του βιβλίου. Ένας πιο ταιριαστός τίτλος θα ήταν "Οι περιπέτειες ενός τυχοδιώκτη".

εκδ. Καστανιώτη (2009)

σελ. 169
μτφρ. Δήμητρα Δότση
πρωτ. Mi fido di te (2007)

Ο Τζίτζι Βιανέλο είναι ο ορισμός του τυχοδιώκτη. Κυνηγάει την πλούσια ζωή και έχει καταλήξει στο ότι για να την αποκτήσει, πρέπει να περάσει την γραμμή που χωρίζει τη νομιμότητα απ΄την παρανομία. Ξεκινά ως ντίλερ χαπιών και μετά από κάποια τερτίπια της μοίρας, θα μπει στον κόσμο της νοθείας τροφίμων. Όλα πηγαίνουν όπως τα σχεδιάζει, μέχρι που γνωρίζει την Μαριούτσα Σίνις, μια πανέμορφη 35χρονη παντρεμένη, που μοιάζει απελπισμένη και τελικά θα τον βάλει άθελά της σε περιπέτειες, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με πανίσχυρους νονούς της Σαρδηνίας.

Χαρακτηριστική είναι η εμμονή του ήρωα με την ποιότητα του φαγητου. Λόγω της εμπλοκής του στην νοθεία τροφίμων, γνωρίζει πολύ καλά τις απάτες που συμβαίνουν και τι σκουπίδια πλασάρονται ως ποιοτικά και υγιεινά. Έτσι, ο ίδιος προσέχει πάρα πολύ τι καταναλώνει. Στο εστιατόριο που διατηρεί (ως κάλυψη για τις παρανομίες του) χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ανόθευτα υλικά που επιλέγει ο ίδιος και φυσικά είναι το μόνο μέρος που τρώει.

Χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, το μυθιστόρημα αυτό έχει την ιδιαιτερότητα να ασχολείται με τη νοθεία τροφίμων, μία παράνομη δραστηριότητα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία, παραδόξως, δεν αποτελεί συχνά αντικείμενο έρευνας από τα Μ.Μ.Ε., παρότι αφορά άμεσα όλους μας.

Κατά τα λοιπά, ο κεντρικός ήρωας (που από την οπτική του γωνία μαθαίνουμε την ιστορία) αν και ικανοποιητικά σκιαγραφημένος, εντούτοις δεν κατάφερε να κερδίσει τη συμπάθειά μου. Το σασπένς απουσιάζει εντελώς, ενώ στο τέλος η ιστορία μοιάζει να κόβεται απότομα - εκεί που ο Βιανέλο είναι πέρα για πέρα χαμένος και φαίνεται να έχει βρει μια  σωτήρια λύση, τελικά δεν μαθαίνουμε τι απέγινε. Έπιασε το σχέδιό του; Σώθηκε; Δεν γλίτωσε; Με την απορία θα μείνουμε…

 

Επίσης, λίγο κουραστική καταντά η συνεχής επανάληψη μιας ειρωνικής στιχομυθίας, κατά την οποία διάφοροι ανυποψίαστοι παραπονούνται για αδιαθεσία, ο Βιανέλο τους προειδοποιεί για τροφική δηλητηρίαση και οι ίδιοι δηλώνουν βέβαιοι πως πρόκειται για ίωση, αφού η μισή πόλη υποφέρει από τα ίδια συμπτώματα.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως το συγγραφικό δίδυμο από την Ιταλία, μας αναγκάζει να σκεπτόμαστε διπλά κάθε φορά που αγοράζουμε τρόφιμα από το σουπερ-μάρκετ ή παραγγέλνουμε ένα γκουρμέ πιάτο σε κάποιο ακριβό εστιατόριο.

Όσον αφορά στην έκδοση, να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου, καθώς σε πολλά σημεία γίνεται απρόσεκτη χρήση των εισαγωγικών, με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται πολλοί διάλογοι. Ανεπίτρεπτο λάθος για εκδόσεις του βεληνεκούς του Καστανιώτη.

Μια γεύση από τις πρώτες σελίδες δίνεται στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου.

 [φωτο : 1. biblionet.gr, 2. preventdisease.com]