«Χαμένα κορμιά» - Annie Proulx

Αν διάλεγα ένα εξώφυλλο για αυτό το βιβλίο, πιθανότατα θα ήταν μια μακρινή λήψη ενός μεγάλου ράντσου που να στέκεται αγέρωχα στη μέση μιας απέραντης έκτασης, κι αυτό διότι γύρω από τα ράντσα και την ζωή των ραντσέρηδων της πολιτείας Wyoming περιστρέφονται τα διηγήματα της Άννι Πρου.

 

εκδ. Καστανιώτη - σελ. 271

μτφ. Αύγουστος Κορτώ

Ένας δασονόμος που είναι πολύ αυστηρότερος από όσο ορίζει ο νόμος, ένας διαγωνισμός της μεγαλύτερης γενειάδας, δύο ηλικιωμένοι που ξεσκαρτάρουν τα πράγματα των προσφάτως θανόντων αιωνόβιων γονιών τους, μια σερβιτόρα την έκταση της οποίας καταπατούν οι αγελάδες μιας μεγάλης εταιρείας και ένας νεαρός που προσπαθεί να βρει την τύχη του μακριά από το Wyoming παρελαύνουν σε κάποια από τα έντεκα διηγήματα της συλλογής.

Η Πρου έχει σκιαγραφήσει τόσο ρεαλιστικά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που εμφανίζονται στις ιστορίες της και έχει επιμελώς αποφύγει τα οποιαδήποτε μυθιστορηματικά ξεχειλώματα στην αφήγηση, ώστε θα έλεγε κανείς ότι δεν πρόκειται για αμιγή μυθοπλασία αλλά για πραγματικά πρόσωπα και ιστορίες· για γεγονότα που στ’αλήθεια συνέβησαν σε φίλους, γνωστούς και γείτονες της συγγραφέως και τα οποία εν μέσω ενός απογευματινού καφέ μας διηγείται για να περάσει η ώρα μας.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι η ανάγνωση των διηγημάτων αυτών μου προξένησε ταυτόχρονα αντιδιαμετρικά συναισθήματα.

Από την μια πλευρά ένιωθα μια έντονη περιέργεια να γνωρίσω αυτές τις περιοχές που περιγράφει η Πρου· τους ανθρώπους που ζουν στα ράντσα, ουσιαστικά περιχαρακωμένοι αποκλειστικά μέσα στα όρια της περιοχής τους και μακριά από τον «πολιτισμό», και από την άλλη πλευρά, την ίδια στιγμή αισθανόμουν τόσο ξένα όλα αυτά που διάβαζα, σαν να ακούω διάφορες ιστορίες για ανθρώπους και μέρη τα οποία μου είναι τόσο μακρινά και άγνωστα, που στην ουσία ελάχιστα με αφορούν.

Τελικά, κυρίως λόγω του υπέρμετρου ρεαλισμού της Πρου, η γενική γεύση που μου αφήνει η συλλογή είναι μάλλον αποθαρρυντική από το να δοκιμάσω κι άλλο βιβλίο της.

¶

Μετά το «Πετρέλαιο!», συναντώ ακόμη μια εξαιρετική μετάφραση του Κορτώ.