Βρισκόμαστε στο Μεξικό του 1922. Η «τραγική δεκαετία»
1910-1920 (περίοδος συνεχών πολιτικών αλλαγών και ταραχών) έχει μόλις
τελειώσει, αλλά η κατάσταση στη χώρα δεν έχει βελτιωθεί πολύ. Τέσσερις φίλοι
–ένας δημοσιογράφος, ένας δικηγόρος ιερόδουλων, ένας ποιητής και ένας Κινέζος
συνδικαλιστής– που συναντιούνται τα βράδια στο στέκι τους και περνούν τις ώρες
τους παίζοντας ντόμινο, γίνονται μάρτυρες (ο καθένας ξεχωριστά) μίας δολοφονίας
και μίας πτώσης από πολυκατοικία. Αυτά και σε συνδυασμό με το ότι δεν δείχνουν
διατεθειμένοι να καθίσουν στα αυγά τους, αλλά ψάχνουν το ζήτημα, θα τους βάλουν
σε μπελάδες.
εκδ. Τα Νέα - σελ. 355
μτφρ. Κική Καψαμπέλη
Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για αστυνομικό
μυθιστόρημα. Ίσως, με την (πολύ) ευρεία έννοια του όρου, να μπορούσε να
χαρακτηριστεί έτσι, μόνο και μόνο επειδή στην πλοκή παρεισφρέει μι έρευνα για
φόνο. Αλλά ως εκεί. Το θέμα της ιστορίας δεν είναι να βρεθεί ο δολοφόνος –αυτό
είναι μονάχα το πρόσχημα που χρησιμοποιεί ο Taibo II για να περιγράψει την πολιτική
κατάσταση που επικρατούσε στο Μεξικό έναν αιώνα πριν.
Προσωπικά μιλώντας, σαν λογοτεχνικό έργο δεν
με ενθουσίασε. Συγκεκριμένα, τόσο στην πλοκή όσο και στους χαρακτήρες βάζω κάτω
από τη βάση, αλλά αντιλαμβανόμενος την πρόθεση του συγγραφέα –και καθώς θεωρώ
ότι πετυχαίνει τον σκοπό του–, δεν μπορώ τελικά να μην βάλω (συγκεντρωτικά)
έναν καλό βαθμό στο βιβλίο αυτό.
Μπορεί η πλοκή να είναι πολύ χαλαρά χτισμένη (κάπου
γίνεται αναληθοφανής, ενώ μου έδωσε και μια αίσθηση παρωδίας) και οι χαρακτήρες
να μοιάζουν καρικατούρες, αλλά η ανάγνωση ετούτου του μυθιστορήματος προσφέρει
αρκετές γνώσεις γύρω από την ιστορία του Μεξικού των αρχών του 20ού αιώνα, και εν
τέλει αυτό είναι που κρατώ και νομίζω πως για αυτό και μόνο αξίζει να
διαβαστεί.
Στην έκδοση παρατίθεται ένα εξαιρετικό
εξασέλιδο σημείωμα της μεταφράστριας που αφορά στα ιστορικά δεδομένα του
βιβλίου καθώς και δύο συνεντεύξεις του συγγραφέα σε γαλλικά περιοδικά.
Ένα απόσπασμα έχει καταγράψει το ιστολόγιο «Η πολυκατοικία μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου