Ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ, Παν Σόμπολ, καταπιάνεται
με μερικές υποθέσεις, αλλά παράλληλα βρίσκεται κοντά στη επίλυση της πλέον
σημαντικής υπόθεσης : να εξαρθρώσει τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση, την
οποία ήδη ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός κυνηγάει.
εκδ. opera (2002) - σελ. 95
Δυο ευχάριστες αναγνωστικές ώρες πέρασα με
αυτήν την σουρεαλιστική ‘κωμωδία του αίσχους’ (όπως υποτιτλίζεται). Έξυπνο
χιούμορ, γρήγορη πρωτοπρόσωπη αφήγηση και μπόλικες αστείες στιχομυθίες, με έκαναν
αρκετές φορές να μειδιάσω και να θαυμάσω την ικανότητα του Φιακά να παράγει
τόσες πολλές και επιτυχημένες ατάκες.
Πίσω, όμως, από την κυρίαρχη χιουμοριστική
διάθεση, υποβόσκει και μια κριτική του συγγραφέα στα κακώς κείμενα της
ελληνικής κοινωνίας· πιο συγκεκριμένα στην τρομολαγνία, την αστυνομία, τα ΜΜΕ καθώς
και το πώς οι πολιτικοί καταφέρνουν συνεχώς να τα εκμεταλλεύονται όλα προς
όφελός τους. Εξάλλου, οι περισσότεροι χαρακτήρες παραπέμπουν ευθέως σε πρόσωπα
της –τότε– επικαιρότητας (Παν Σόμπολ, Χατζαραφέρης, Εισαγγελάτος, Γατόπουλος,
Χαλβαδέλας).
Τέλος, να επαινέσω την επιλογή να μείνει το
κείμενο σε λίγες σελίδες, αποφεύγοντας έτσι να καταντήσει κουραστικό από τις
συνεχιζόμενες ατάκες, αλλά και να καταθέσω την ένστασή μου για τις αρκετές
βωμολοχίες, που προσωπικά (και αντίθετα με την πρόθεση και πεποίθηση κάποιων
δημιουργών) περισσότερο με εκνευρίζουν παρά με κάνουν να γελάω…
«Τι γνωρίζετε για τον μυστηριώδη αρχηγό;»«Ελάχιστα πράγματα. Ξέρουμε το πραγματικό του όνομα, το ψευδώνυμο με το οποίο κυκλοφορεί, τις διευθύνσεις στις οποίες διαμένει και την ημερομηνία της σύλληψής του.»«Φοβάμαι ότι αυτά δεν είναι αρκετά. Θα ερευνήσω το θέμα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου