Περί σεμιναρίων δημιουργικής γραφής

Ένα από τα ενδιαφέροντα του ιστολογίου ετούτου είναι η δημιουργική γραφή. Και επειδή με ενδιαφέρει το θέμα και το έχω ψάξει αρκετά τελευταία, θα παραθέτω πού και πού τη γνώμη μου και τις συμβουλές μου για όσους μοιράζονται αυτό το ενδιαφέρον.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Τα σεμινάρια αυτά ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια και έχουν φτάσει τις δεκάδες (μόνο στην Αθήνα), αριθμός δυσανάλογος με τον πληθυσμό μας. Και κυρίως εντελώς δυσανάλογος με το μέγεθος του αναγνωστικού κοινού, το οποίο είναι τόσο μικρό ώστε οι συγγραφείς τείνουν να γίνουν περισσότεροι απ'τους αναγνώστες!

Δεκάδες συγγραφείς, δάσκαλοι, ποιητές, καθηγητές κ.τ.λ. διδάσκουν επ'αμοιβή -και μάλιστα αδρά- τα μυστικά της συγγραφής. Μου φαίνεται πως έχουν καταλάβει το ψώνιο του Έλληνα για το γράψιμο την έκδοση/προβολή/δημοσιότητα και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν!

Κάθε ένας που έχει εκδόσει έστω και ένα βιβλίο, φαίνεται ότι νομιμοποιείται να δηλώνει γνώστης της τέχνης της συγγραφής και ικανός να την μεταδώσει σε άλλους! Λες και η έκδοση κάποιου βιβλίου του σημαίνει ότι πέρασε επιτυχώς την εξέταση των υποψηφίων συγγραφέων και κρίθηκε από τον εκδοτικό χώρο ότι είναι άξιος να ανέβει από το επίπεδο του υποψήφιου συγγραφέα σε αυτό του επαγγελματία συγγραφέα με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Σε καμία περιπτωση, όμως, δεν ισχύει αυτό.

Επιπρόσθετα, πολλοι δηλώνουν ότι με το τέλος των σεμιναρίων δίνουν και πιστοποιητικό παρακολούθησης, το οποίο φυσικά και δεν έχει απολύτως καμία ισχύ πουθενά (είναι σαν να σου έδωσε βεβαίωση το φροντηστήριό σου ότι παρακολούθησες μαθήματα αγγλικών - αλλά αν δεν περάσεις το lower δεν λέει τίποτα αυτή η βεβαίωση), αλλά όπως και να'χει είναι ένα χαρτί που μπορείς να κορνιζάρεις . Είναι μια αποδοχή του ταλέντου σου από κάποιον επαγγελματία του χώρου, βρε αδερφέ, και αυτό από μόνο του πρέπει να σε κάνει υπερήφανο.

Στο θέμα των "διδάκτρων" τώρα. Για να ζητάς 400€ τουλάχιστον, για 10-12 συναντήσεις, μάλλον είσαι ο γκουρού της συγγραφής και θα κάνεις τους μαθητές σου νέους Nesbo! Κουλάρετε παιδιά. Εντάξει, να τα αρπάξεις εφόσον το ψώνιο το Έλληνα είναι να δει το όνομά του στο βιβλιοπωλείο, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Στο κάτω-κάτω όσοι έρχονται, το χόμπι τους κάνουν. Κανείς δε φιλοδοξεί να βγάλει λεφτά απ'το γράψιμο (βασικά όλοι φιλοδοξούν, αλλά ξέρουν ότι δεν μπορούν να βγάλουν λεφτά στην Ελλάδα) και αν έρχεται σε ένα τέτοιο σεμινάριο είναι μόνο και μόνο για γεμίσει ευχάριστα τον χρόνο του και να διοχετεύσει κάπου τη δημιουργικότητα που θεωρεί ότι έχει.

Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι ένα τέτοιο σεμινάριο μπορεί να κάνει κάποιον συγγραφέα. Το μόνο που μπορεί να σου δώσει είναι μια ώθηση για διαρκές γράψιμο, θέτοντάς σου προθεσμίες για να παραδώσεις κάτι, έτσι ώστε να αναγκάζεσαι να γράφεις συνεχώς (και εκ των πραγμάτων να βελτιώνεσαι). Όποιος έχει το σούπερ-ταλέντο στο γράψιμο, θα γράφει αριστουργήματα και όποιος είναι μέτριος θα γράφει μετριότητες, ανεξάρτητα από το πόσα σεμινάρια θα παρακολουθήσει. Επίσης, ένα άλλο (παράπλευρο) κέρδος που μπορεί να έχει κάποιος, είναι η γνωριμία με ανθρώπους του χώρου, καθώς οι καθηγητές έχουν συνήθως επαφές με εκδότες, μεταφραστές, δημοσιογράφους κ.τ.λ.

Γι'αυτό, λοιπόν, όσοι θέλετε να βελτιωθείτε, μπορείτε και πρέπει να γράφετε αδιάκοπα. Να γράφετε, να γράφετε, να γράφετε. Έστω και μια σελίδα τη μέρα. Ξέρετε πόσο καλό θα σας κάνει; Να πιεστείτε για να γράψετε ακόμα κι αν δεν έχετε όρεξη. Με τον καιρό το χέρι "λύνεται" και εξοικειώνεται απίστευτα με τη γραφή.

Και ένας τρόπος να εξασκείστε καθημερινά είναι οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί, η συμμετοχή στους οποίους σας βοηθά να θέτετε εσείς τις προθεσμίες στον εαυτό σας (στην περίπτωση που δε φημίζεστε για την αυτοπειθαρχία σας), αλλά για αυτό θα μιλήσουμε σε μία απ'τις επόμενες αναρτήσεις.