Ένα
από τα θετικά του παζαριού των εκδοτών είναι ότι μπορεί κανείς να εξοπλίσει τη
βιβλιοθήκη του με (Έλληνες και ξένους) κλασικούς χωρίς να καταξοδευτεί. Σε μια επίσκεψή μου σε ένα προηγούμενο παζάρι, λοιπόν, δεν έχασα την ευκαιρία να προσθέσω το γνωστό διήγημα του Γκόγκολ (1809-1852) στη συλλογή μου.
εκδ.
Κοροντζή (2007) - σελ. 59
μτφρ.
Ι. Ζαφειρόπουλος
Ήρωας του διηγήματος αυτού είναι ο Αυξέντιος, ένας
δημόσιος υπάλληλος στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Ο Αυξέντιος -που τα έχει και λίγο χαμένα- ερωτεύεται την κόρη του διευθυντή του. Έκτοτε,
προσπαθεί να μάθει ότιδήποτε μπορεί γι’αυτήν έτσι ώστε να κάνει ό,τι χρειάζεται για της
αρέσει και τότε είναι που η τρέλα θα του χτυπήσει για τα καλά την πόρτα.
Μέσα από τις χιουμοριστικές (για εμάς -σοβαρότατες,
όμως, για αυτόν) καταγραφές του ημερολογίου του ήρωα, ξεπροβάλλουν κάμποσοι
προβληματισμοί, όπως λ.χ. οι ταξικές ανισότητες, η δύναμη του πλούτου, η αξία
της επαγγελματικής καταξίωσης και της κοινωνικής ανέλιξης. Προβληματισμοί που
ενάμιση αιώνα μετά, μόνο ξεπερασμένοι και μακρινοί δεν φαντάζουν.
Κατά τη γνώμη μου, η φόρμα του διηγήματος (γενικότερα
του γραπτού λόγου) δεν ταιριάζει απολύτως στο συγκεκριμένο έργο. Ο παραληρηματικός ημερολογιακός
μονόλογος του Αυξεντίου δύσκολα μπορεί να αποδοθεί με αξιώσεις στον γραπτό λόγο και ως εκ τούτου διαβάζοντάς τον είναι δύσκολο να εισπράξει κανείς εξολοκλήρου
την αγωνία και τον παραλογισμό του. Υποθέτω πως η θεατρική απόδοση του
έργου μπορεί να το απογειώσει και να μεταδώσει τον επιθυμητό συνδυασμό γέλιου
και προβληματισμού.
Τέλος,
παραθέτω μια θεατρική απόδοση του 1981 από τον αείμνηστο Κώστα Καρρά.
Το ημερολόγιο ενός τρελού το διάβασα πριν από ένα μήνα περίπου και το αγόρασα όπως κι εσείς από το παζάρι βιβλίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά το βρήκα εξαιρετικό, μου άρεσε πολύ, ιδιαίτερα όταν συνειδητοποίησα πως το ημερολόγιο ήταν ενός πραγματικά τρελού! Μόνο εκεί, μέσα στην τρέλα, ο Αυξέντιος θα βρει την ελευθερία που επιζητά.
Αξίζει να διαβάσετε και τη Μύτη, θα σας αρέσει. Κι εδώ υπάρχει το χιούμορ, η σάτιρα αλλά και το παράλογο.
Ο Ντοστογιέφσκυ μιλώντας για τη σπουδαιότητα του Γκογκόλ είχε πει "Όλοι βγήκαμε από το ¨Παλτό¨ του Γκογκόλ".
Α.
υ.γ. Δεν έχω δει θεατρική του αναπαράσταση,υποθέτω ότι θ' απογείωνε το κείμενο.
Ναι, έχω και τη "Μύτη" στα υπόψιν -ευχαριστώ για την πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για θεατρική διασκευή του έργου, νομίζω ότι αυτή που παραθέτω είναι πολύ καλή, αλλά φυσικά άλλο η οθόνη μας και άλλο η ζωντανή παρακολούθηση...