«Η πλοκή» - Τζιν Χανφ Κορελιτζ

 

"Μία βραδυφλεγής βόμβα" είναι o χαρακτηρισμός που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό με το που έφτασα στο τέλος αυτού του βιβλίου, το οποίο καθόλου δεν θα με εκπλήξει εάν στο μέλλον το δούμε και σε κινηματογραφική μεταφορά.

 

«Πλοκή» είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος ετούτου,  και ακριβώς αυτή  – η πλοκή του –  είναι το δυνατό του σημείο.

Ο Τζέικ Μπόνερ είναι ένας μάλλον μέτριος συγγραφέας και σίγουρα όχι τόσο αναγνωρισμένος όσο θα ήθελε. Διδάσκει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής μιας σχολής, όπου και ένας από τους φοιτητές τού αποκαλύπτει την ιδέα που έχει για το βιβλίο που γράφει. Ο αλαζόνας αυτός φοιτητής δεν παραλείπει διαρκώς να τονίζει  μάλιστα πως η πλοκή είναι τόσο ξεχωριστή και δυνατή που ακόμα κι αν μετουσιωνόταν σε βιβλίο από έναν κακό συγγραφέα, δεν θα μπορούσε να μην γίνει επιτυχία. Λίγο καιρό αργότερα, ο Τζέικ όντως οικειοποιείται την ομολογουμένως εξαιρετική αυτή πλοκή και εκδίδει ένα best-seller μυθιστόρημα, την «Κλοπή». Όμως τα απειλητικά διαδικτυακά μηνύματα που δεν θα αργήσουν να έρθουν, αναστατώνουν τη ζωή του.

Όντως η πλοκή που είχε στα χέρια του ο αλαζόνας φοιτητής ήταν εξαιρετική. Κατά αντιστοιχία, εξίσου εξαιρετική είναι και η πλοκή του μυθιστορήματος της Jean Hanff Korelitz.

Εκτεταμένο σε 480 σελίδες, δεν θα έλεγα πως η αφήγηση και η γλώσσα είναι κάτι το πρωτότυπο· ούτε και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων μπαίνει σε τέτοιο βάθος που να μας δώσει στην ευκαιρία να τους γνωρίσουμε τόσο καλά και να ταυτιστούμε με κάποιους από αυτούς. Οι σελίδες ρέουν σχετικά γρήγορα, χωρίς όμως να είναι εξίσου γοργή και η προώθηση της ιστορίας, ενώ όμως διαρκώς βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αυξανόμενης αγωνίας για το τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την πλοκή και πότε θα γίνουν αποκαλύψεις.

Τελικά, αφού η συγγραφέας μας έχει σιγοψήσει για σελίδες επί σελίδων, κρατάει το καλύτερο (ή μάλλον, τα καλύτερα) για το τέλος – ένα τέλος τόσο εντυπωσιακό και απρόβλεπτο που κάλλιστα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το σκάσιμο μερικών βραδυφλεγών βομβών.

 

(μου θύμισε αρκετά αυτό το μυθιστόρημα της Gillian Flynn)

 

Η πλοκή

Τζιν Χανφ Κορελιτζ

σελ. 481

εκδ. Μίνωας (2022)

«13 μέρες για να βρεις το δολοφόνο» - V. M. Giambanco

 

Ως ένα “συναρπαστικό θρίλερ γεμάτο αγωνία, ένταση και διαστροφή”  διαφημίζεται στο εξώφυλλό του το συγκεκριμένο, και εν τέλει μπορώ να πω ότι όντως η ιστορία είναι εμποτισμένη με μπόλικη αγωνία και ένταση. Όχι όμως και με διαστροφή (ευτυχώς)!

 

Προ πενταετίας αγορασμένο το βιβλίο, ήρθε η ώρα του να αδειάσει την θέση του από το ράφι με τα αδιάβαστα, και μου κράτησε πολύ ωραία συντροφιά για τέσσερις καλοκαιρινές ημέρες.

 

Συνοπτικά : Η επιθεωρητής Άλις Μάντισον διανύει μόλις τις πρώτες της εβδομάδες στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών στο Σιάτλ, και βρίσκεται να αναλαμβάνει της διαλεύκανση της δολοφονίας μιας τετραμελούς οικογένειας.

 

Πρόκειται για ένα page-turner μυθιστόρημα το οποίο, χωρίς υπερβολές στην πλοκή του, σου δημιουργεί μια διαρκή αδημονία για να μάθεις την συνέχεια. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση τείνει λίγο στο να είναι κινηματογραφική –ειδικά σε σημεία δράσης– και καθ’όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης σκεφτόμουν την ιστορία δοσμένη σε οθόνη.

Τα πρόσωπα που συμμετέχουν είναι αρκετά, αλλά διαρκώς έρχονται στην αφήγηση και καινούρια πρόσωπα, καθένα εκ των οποίων θα διαδραματίσει (ή έχει διαδραματίσει) τον ρόλο του.

 

Δεν θα έλεγα πως υπάρχει ένας κεντρικός χαρακτήρας σε ετούτη την υπόθεση, αλλά εάν αναφερθώ στην βασική επιθεωρητή, την Άλις Μάντισον, εκτιμώ πως είναι μια πολύ συμπαθής φιγούρα, η οποία όμως δεν ξεδιπλώθηκε όσο θα περίμενε κάποιος μετά τις πρώτες σελίδες. Πραγματικά θα ήθελα να μάθω περισσότερα για εκείνην.

Οι «κακοί» που εμφανίζονται δεν είναι όλοι αμιγώς κακοί και δεν θα μου προξενήσει εντύπωση εάν κάποιοι εξ αυτών κερδίσουν μεγαλύτερη συμπάθεια από τους επιθεωρητές.

 

«13 μέρες για να βρεις το δολοφόνο»
V. M. Giambanco
Εκδ. Διόπτρα, 2015
Σελ. 562
Μτφ. Ευαγγελία Δημαράκη